Wici bis
Wiciowce już tu gościły przed sześcioma laty, ale podlegały nieco innym regułom niż tym razem. Zatem przypomnienie reguł jest częściowe.
Wiciowce zagadkowce (Flagellata enigmatica) to podobne do eugleny zielonej pierwotniaki złożone z wrzecionowatej komórki i „ogonka”, czyli wici. Wiciowcami należy wypełnić diagram tak, aby w każdej kratce był fragment komórki lub wici (jednej). Kluczem do tego są ujawnione fragmenty komórek z liczbą lub kropką.
Zielona kratka jest dowolną częścią komórki, ale jeśli zawiera kropkę i zaokrąglenie, jest częścią końcową. Kropka to miejsce przyczepu wici, z którego wychodzi ona bezpośrednio na białe kratki.
Kratka z liczbą nie może zawierać kropki (nieujawnionej), a liczba oznacza długość (liczbę kratek) zawierającej ją komórki (szerokością komórki jest jedna kratka). Wić łączy na wprost (nie na ukos) środki tylu kratek, ile ich obejmuje komórka – kratka z kropką jest więc wspólna dla wici i komórki. Wić może się załamywać pod kątem prostym w środku kratki.
Na diagramie ujawniane są oczywiście tylko niektóre fragmenty komórek z liczbą lub kropką. Poniżej przykład i zadanie.
I jeszcze ważna informacja, związana ze specyfiką tego konkretnego zadania.
Wiciowce są „żywym” wariantem japońskiej łamigłówki o nazwie „ołówki”, w której każda komórka jest pisakiem, a wić wykonaną nim linią. W pierwowzorze, podobnie jak w wiciowcach, z reguły na początku ujawniany jest przynajmniej jeden fragment każdej komórki (w przykładzie w jednej komórce ujawnione są dwa elementy). Natomiast w powyższym zadaniu ta reguła została złamana, czyli na diagramie ukryte są komórki, których żaden fragment nie został ujawniony – i właśnie o podanie współrzędnych kratek zajmowanych przez te nieujawnione komórki proszę uprzejmie (obawiam się, niestety, że spełnienie mojej prośby będzie wiązało się z ryzykiem połamania ząbków na bardzo twardym orzechu).
Komentarze z prawidłowym rozwiązaniem ujawniane są wieczorem w przeddzień kolejnego wpisu (z błędnym zwykle od razu). Wpisy pojawiają się co 7 dni.
Komentarze
Rozwiązań tego zadania jest bardzo dużo. Przykładowe 4:
AAAXaBC
DDXaaBC
eddbbXX
eXEEXFc
GHXhfjc
XiXIIXJ
gikkXKK
AAAXaaa
bXBBBCD
bbfXcXX
XEfFXGd
eHXFgii
jjhkIIX
XJJkXKK
Duże litery – kratki,;X-kratka z kropką; małe litery -wić. Rozwiązań jest cztery bo wić aaa w pierwszym i wić bbb w drugim można poprowadzić na różne sposoby. Gdzie zrobiłem błąd ?
Czy to możliwe, że zadanie ma więcej niż jedno rozwiązanie?
Niestety, na to wygląda. Ciekawe ile.
mp
W rozwiązaniach zaznaczyłem dużą literą pola komórki, dla każdej z nich inną literą, a taką samą małą literą pola zajęte przez wić tej komórki. Kropki to pola, gdzie powinny znajdować się poszukiwane, w żaden sposób nieujawnione komórki i ich wici. 1 A A A A a a a A A A A a a a 2 . . . . . C B . . . . . C B 3 . g g G c C B . g g G c C B 4 . h h G D D b . h h G D D b 5 H H H G d e E H H H G d e E 6 . . F F F e E f f F F F e E 7 . f f . . . E . . . . . . E a b c d e f g a b c d e f g Powierzchnia kwadratowego diagramu składa się z nieparzystej ilości pól. Każdy z wielokątów zawierających komórkę wiciowca i jej wić też składa się z nieparzystej ilości pól. Wobec tego takich obszarów musi być nieparzysta ilość. Stosunkowo łatwo można domyślić się, które wiciowce lub wici muszą być na swoich miejscach. To, co pozostaje, to w dwóch wariantach (może jest ich więcej, choć to wydaje się mało prawdopodobne) 13 wolnych pól. Trzeba było je podzielić na obszary o nieparzystej ilości pól - powinno być ich trzy, jak to wynika ze schematów powyżej. Jednoznacznie wyznaczone jest położenie u góry diagramu komórki o długości 4 w zakresie [b2..e2]. Niejednoznaczne jest położenie dwóch komórek o długości 2, które można umieścić każdą w dwóch położeniach, na wykropkowanych obszarach w dolnej części diagramu.W liczeniu ilości rozwiązań doszedłem do 20 i się poddałem. Aby zadanie miało 1 rozwiązanie należy na ukos od 4 umieścić 3. I pole z kropką pod tą trójką zaokrągleniem do góry.
U mnie (jak na teraz) jest 2 do potęgi 4 czyli 16 rozwiązań.
Po krótkim namyśle zalicytuję: 80 rozwiązań.
Rzeczywiście rozwiązań jest dużo, np. takie:
1 A B B B b b C 2 A E e f f D C 3 A E e F d D C 4 A E h F G G c 5 a H H F g . c 6 a i I I I . . 7 a i j j J J J a b c d e f g@Antyp1958
Potwierdzam: poprawka powoduje, że zadanie ma jedno rozwiązanie.
Czy wić może się załamywać więcej niż jeden raz?
To nie jest zabronione.
mp
Chciałem impulsywnie, a zarazem ostrożnie: podbijam o jeden! Po dłuższym namyśle — ktoś kiedyś powiedział: mały krok, ale wielki skok.
A tu jest zbiór rozwiązań, o których wspominał @apartado. Najpierw cały diagram z wykropkowanymi obszarami, a pod kreską warianty, którymi można wypełniać te obszary komórkami o długości 2 plus 1 pole na przedłużenie wici: 1 A A A A a a a 2 . . . g g C B 3 . . . G c C B 4 . . f G D D b 5 . F F G d e E 6 h h H H H e E 7 . . . . . . E a b c d e f g ----------------------------------------------------- 1 2 2 | 1 1 2 | 1 1 1 | 1 1 1 1 1 2 | 1 2 2 | 2 2 2 | 3 2 2 3 3 | 3 3 | 3 3 | 3 2 3 | 3 | 3 | 3 | | | 4 4 4 5 5 5 | 4 4 4 5 5 5 | 4 4 4 5 5 5 | 4 4 4 5 5 5Dodam jeden warunek: wśród komórek musi być taka, która jest dłuższa niż 4. Żeby nie mnożyć wariantów rozwiązań: w polach a1 i c1 umieszczamy dwie cyfry 2.
.0 , .0 , .0 , .0 , .0 , .0, .0
a6, b6, c6, d6, e6, .0 , .0
a5, b5, c5, d5, .0 , .0 , .0
a4, b4, c4, .0 , .0 , .0 , .0
a3, .0 , .0 , .0 , .0 , .0 , .0
a2, b2, c2, d2, .0 , .0 , .0
a1, b1, c1, d1, e1, f1, .0
Jeszcze chwila i bedę miał „ile”.
1686 rozwiązań
W warunkach zadania nie ma zakazu istnienia wiciowców jednokomórkowych a wtedy zadanie staje sie trywialne bo wić nie wystaje poza tą jedną komórkę i można dowolnie wypełnić wszelkie pustostany. Jednokomórkowca użyłem tylko jeden raz. Ale coś za łatwo to chyba jest ?
https://zapodaj.net/plik-7MBvlXAmiM