Zgadnij co gotujemy?(127)

1 kwietnia 2009

Nawet jak kelner zwraca, to bez baksheesh sie nie obejdzie.

Witam niezbyt wczesna pora.
Sloneczko swieci, ptaszki spiewaja, kupilam wiosennie rzodkiewki.
Czas juz na wybuch wiosny, bo moj ulubiony ryneczek robi sie coraz bardziej smutny.

Odpowiadajac na wczorajsze pytania w dowolnej kolejnosci:
– do Ugandy
– internet juz sobie zazyczylam (co okazuje sie byc 3x takie drogie w porownaniu z Haga, ale zycie bez internetu byloby nie do zniesienia)
– od stoly nie odchodze, moge co najwyzej zniknac na miesiac lub dwa, bo cholera wie kiedy ten internet uruchomia

Stanisław

1 kwietnia 2009

9:16

Co za czort. Mimo częstego odćwieżania dopiero dwie minuty temu ukazał mi się ten wpis. Przedtem zdziwiony brakiem konkursy pisałem sobie pod wczorajszym i się dziwiłem, że nikogo nie ma. No to przepisuję swoje mądrości,.

Fajne rzeczy wypisujecie od wczoraj. Piękne wspomnienia ze starych knajpek. Szalik jako podstawowe narzędzie gastronomiczne wymyślono w polskim filmie pt ?Tajemnica panny Brinx?. Demonstrował Jan Kurnakowicz w roli detektywa nomen omen Kielicha.

Nie wprowadzajcie Nirrod w maliny, bo jak się likwiduje pajęczyny na lampach i sufitach, a przez 3 lata narosną na mur, to trzeba trzymać trzonkiem do dołu, a szczotką do góry.

Z Monopolu mam wiele wspomnień, ale dawno już zszedł na psy. Ale jedno wspomnienie przekażę. Pod koniec lat 50-tych dzwoniłem do hotelu Monopol we Wrocławiu z prośbą o rezerwację. Najpierw trzeba było podać dane osobowe, a dopiero potem uzyskiwało się informację, czy rezerwacja możliwa. Okazało się, że tak. Po przyjeździe wyszło, że to pomyłka. Imię, nazwisko i miejscowość stałego zamieszkania się zgadzały, ale osoba nie ta. No, ale skoro już tak się stało, to mogłem przenocować.

Pamiętamy, że jadało się w Orbisie dobrze, ale z obecnej perspektywy było to jedzenie dość monotonne i mało wyrafinowane. Kotlet de volaille, sznycel cielęcy, polędwica wołowa, czasem Chateaubriande. Sama klasyka.

Gęś podają doskonałą w sopockim Bulaju od listopada do poczatków stycznia, czasem do lutego. Nazywa się Pomorska czy Kaszubska, nie pamiętam. Osobiście przez szefa kuchni są te gąski wybierane na wsi.

Anne-Sophie zamilkła i nie dowiedziałem się, czy gra na skrzypcach.

Nirrod, myślę, że nie zapomnisz, jak się trzyma miotłę. Będziesz musiała nauczyć tego swoją pomoc, a potem co jakiś czas przypominać, jak to się robi. A nic tak nie podnosi poziomu umiejętności jak uczenie innych.

Panie Lulku, te miary brzmią muzycznie bardzo. Wychodzi, że chlust to trzydziestowójka. Coś, co w dużej ilości pozwala wykazać wirtuozerię wirtuozom i wyłożyć się nowicjuszom. W kuchni też najtrudniej z tym, co w małych ilościach, czyli z przyprawami. Bardzo mi się ten Twój komentarz podoba, bo poczułem bratnią duszę. Też nie znosze ścisłych przepisów i eksperymentuję.

Jeszcze o Kurnakowiczu i Panu Lulku. Wiem, że się nie zetknęli chyba, ale rozwiązywali podobne problemy. Jednak, o ile dobrze pamiętam, Kurnakowicz lał 4/4 a nie 3/4.

Stanisław

1 kwietnia 2009

9:33

Zszokowany ukryciem przede mną konkursu, nawet sie nad nim nie zastanowiłem. A dwa pierwsze pytania bardzo łatwe. Na trzecie trzeba umieć właściwie trafić. Trzeba wiedzieć, co Gospodarz miał na myśli.

andrzej.jerzy

1 kwietnia 2009

9:35

Do pytania nr 3 …

„Reszta jest milczeniem.” Podobno!

Nirrod

1 kwietnia 2009