Bartek Chaciński

21 lis

Celine + The Machine

Miałem problem z płytą „Lungs”, czyli z poprzednim albumem Florence + The Machine. Nie wiedziałem do końca, czy ją lubię, czy nie. A raczej: nie do końca potrafiłem nazwać to coś, co przeszkadzało mi ją pokochać tak jak się to udało wielu moim znajomym. Nowa płyta „Ceremonials” wybawiła mnie ostatecznie z tego problemu. Już wiem, […]

17 lis

Albarnizacja Afryki

Nagrywanie powstałej ponad 30 lat temu płyty „My Life in the Bush of Ghosts” Byrne’a i Eno (od tego drugiego się nie uwolnię w tym tygodniu) zajęło prawie rok. Niezwykle ciekawy projekt DRC Music Damona Albarna powstawał pięć dni. To pokazuje, jak bardzo świat przyspieszył przez te trzy dekady. Prawdziwie szaleńcze i po części dyskredytujące […]

16 lis

20 lat temu o tej porze (listopad 1991)

Po raz kolejny sięgnąłem w artykuły o muzyce z przeszłości i spotkało mnie zaskoczenie tygodnia. Nie uwierzycie, ale poznałem zupełnie innego Marcina Kydryńskiego. Skądinąd ciekawe, czy Tymon Tymański 20 lat temu czytał „Politykę”? Sięgnąłem bowiem po rocznik tygodnika, w którym pracuję, i znalazłem tam kompetentny i rzeczowy tekst o jazzie, w którym (prasowy mainstream, przypominam!) […]

14 lis

Brian Eno: Zapomnijcie o analogu!

To było bardzo miłe spotkanie, które nawet bez słów wyjaśniłoby mi dużo, jeśli chodzi o umiejętności Briana Eno jako producenta. A właściwie jako doradcy strategicznego, bo zobaczyłem człowieka, który niezwykłą kulturę osobistą, serdeczność, łączy z obsesyjnym wyczuciem pewnych granic i stanowczością. Który wie, czego chce, i potrafi to wyegzekwować. Spotkaliśmy się we wrześniu, na rynku […]

11 lis

Goodbye EMI…

…hello A&M! – można dziś odwrócić tekst piosenki Sex Pistols. To smutny dzień dla przemysłu muzycznego, bez względu na to, czy ktoś lubi majorsów, czy nie. Bo EMI, którego katalog został właśnie sprzedany należącemu do Vivendi Universalowi (do którego należy m.in. A&M), był rzeczywiście – tak jak napisał „Guardian” – bardzo brytyjską wytwórnią i jedyną […]

9 lis

Piepiepiękno mamamaszyn

Jedną z najpiękniejszych rzeczy na świecie są powtórzenia. Niekoniecznie takie jak w powyższym tytule, ale na pewno te w sztuce – najbardziej chyba w literaturze (powstającej w oparciu o język, który z powtórzeń korzysta jako środka wyrazu) i w muzyce (o tym za chwilę). W filmie też – szczególnie w humorze sytuacyjnym, który powtórzeniami stoi […]

8 lis

Era Tarwatera: 13 lat temu o tej porze

Ostatnie reedycje albumów Marka Hollisa (na winylu, nakładem Ba Da Bing, wyszła też fenomenalna płyta „Laughing Stock” Talk Talk) i Tarwater (cała dyskografia nakładem polskiej Gusstaff Records) przypomniały mi redaktorskie hajpy sprzed kilkunastu lat. Dokładnie z czasów „Machiny”, gdy tam zawitałem. W roku 1998 było ich niemało. „Silur” Tarwatera i „Mark Hollis” miały wśród nich […]

7 lis

To już ostatni raz, naprawdę

Tak sobie mówię za każdym razem, gdy sięgam po nową płytę Death In Vegas. Żadna z recenzowanych w tym roku płyt nie kosztowała mnie tak dużo energii co „Trans-Love Energies”. Z mało którą spędziłem tyle czasu i przy mało której czułem się tak bezradny, jak w wypadku albumu Richarda Fearlessa. Bo jest to płyta człowieka, […]

4 lis

Najdłuższy UŚMiECH świata

Nikt jej nie słyszał, ale wszyscy ją znają. Pracę nad płytą „SMiLE” Brian Wilson, a za nim cała grupa The Beach Boys, porzucili w roku 1967, zmęczeni wielomiesięcznym ściganiem się z własnym perfekcjonizmem i z cieniem Beatlesów, których – jak wiadomo – miał ten album zdetronizować. I pewnie również szukaniem własnej koncepcji młodzieńczego oratorium, która […]

3 lis

Jak zostałem hurtownikiem-przemytnikiem

To wydarzenie miało miejsce w połowie lat 90. i dopiero jedna z niedawnych rozmów o rynku muzycznym tamtej dekady uświadomiła mi, że rzecz może być dla dzisiejszego odbiorcy muzyki egzotyczna i ciekawa. Otóż mamy rok 1995, ja współprowadzę zina „Off” (tej nazwy bynajmniej nie podwinęliśmy nikomu, bo kiedy pismo powstawało w roku 1993 w Polsce […]