Bartek Chaciński

18 lut

Dezorientacje dźwiękowe

Do dzisiejszej notki doszedłem krętą drogą. Przeglądałem – z powodów całkiem pozamuzycznych – zawartość swojego Internetowego Konta Pacjenta. Jest tam rubryczka „sanatoria”, więc na wszelki wypadek zajrzałem, żeby sprawdzić, czy Wielki Brat, śledząc różne moje posunięcia i znając metrykę, nie przygotował mi jakiejś oferty. Jak na razie jedyna propozycja pobytu w sanatorium, jaką otrzymałem, przyszła […]

16 lut

Doktryna szoku w rocku w rozkroku

Nie tylko Marilyn Manson ma zgryz. Swoją drogą on miał ze zgryzem problemy szeroko opisywane i wykraczające poza muzykę. I jeszcze więcej różnych przypadłości czy pozamuzycznych problemów, które z ekshibicjonizmem relacjonował w wywiadach, żeby budować wizerunek z pogranicza szaleństwa. Coraz mniej mnie obchodzi muzyka, którą tworzył Manson, jego najlepsze płyty to rzeczy niezłe, ale łatwe […]

15 lut

Trzy osoby na dwa głosy

Google pyta mnie, czy aby na pewno chciałem szukać takiej nazwy. I oferuje w zamian Merlin Lublin, czyli lubelski oddział sieci Leroy Merlin. Znalazłoby się tam pewnie kilka akcesoriów do takiego domowego, kameralnego grania, jakie proponuje zespół Meril Wubslin na nowej płycie. Jakichś dzwonków, grzechotek, kawałków drewna. Gitar chyba jeszcze nie prowadzą – o ile […]

14 lut

Słowo na niedzielę: isover

Kiedy pierwszy raz zobaczyłem isover w internetowym hasztagu, skojarzyło mi się z pewnym znanym producentem materiałów izolacyjnych, którego reklamowano tu i ówdzie od lat 90. Po wielu miesiącach obcowania z isoverparty, czyli imprezy/zabawy urządzanej na z okazji tego, że ktoś się publicznie skończył (albo że coś się skończyło) – a wobec pandemii takie ogłaszanie czyjegoś […]

12 lut

Krótkie pożegnania

Moje trzy momenty ze zmarłym Chickiem Coreą? Po pierwsze, Return To Forever i ich Hymn to the Seventh Galaxy. Bo taki „kosmiczny”, no i słuchany w szczycie zainteresowania rockiem progresywnym, kiedy zamiana Wakemana czy Emersona na Coreę była logiczna i oczywista. I był to pierwszy materiał tego amerykańskiego pianisty, jakiego słuchałem. Po drugie, Bitches Brew […]

10 lut

Media zgodnych ludzi

Nie polecam dziś żadnej płyty. Polifonia jest bezpłatna (choć nie wiem, jak będzie w przyszłości), niezależna nawet od macierzystej POLITYKI, reklam publikuje się tu stosunkowo niewiele, ale nigdy nie ukrywałem: nie tworzyłbym tego bloga, gdyby nie zaplecze w postaci stałej redakcyjnej pracy w niezależnym zespole, którą finansują czytelnicy i dochody z reklam. Firma i jej […]

9 lut

Uroki zakopanego

Nergal jest długi i nie ma w sobie wcale tak dużo mroku, za to bardzo funky i z gitarą praktycznie bez przesteru. Wygrywa tematem granym przez sekcję dętą – stąd pewnie już możecie się domyślać, że to nie ten Nergal od metalu. To najlepszy fragment na płycie Marcosa Resende. Momentami utrzymanej w tak zawrotnym tempie, […]

8 lut

Czarnych czar

Dziś będzie o tej grupie, która gra rock naprawdę progresywny. A miło słyszeć, że da się w tej dziedzinie zrobić coś względnie świeżego. W Londynie mają młodą generację świetnie wykształconych muzyków, którzy na rockowy nurt spoglądają w sposób nieszablonowy, mur pomiędzy post-punkiem a prog-rockiem traktując jak łatwy do usunięcia karton gips. Siedmioosobowy kolektyw Black Country, […]

7 lut

Słowo na niedzielę: adminofaszyzm

Kilka miesięcy temu do Rady Języka Polskiego przyszedł prywatny list: Piszę do Państwa z propozycją nowego słowa, które w użytku jest coraz bardziej powszechne, głównie na grupach zamkniętych na portalu społecznościowym Facebook i niektórych forach internetowych. Tym słowem jest „adminofaszyzm”. Po czym następowała definicja: nadużycie przez administratorów ich kompetencji poprzez wprowadzanie różnych zmian na grupach […]

5 lut

Ona jest bossem

Jeśli skrzynka mailowa pęka w szwach, to znaczy, że wróciły piątki z Bandcampem, czyli że łaskawie panujący w cywilizowanej części rynku muzycznego serwis znowu nie pobiera swojej opłaty manipulacyjnej. I artyści wydają więcej i chętniej. Poniżej stale rosnąca lista tych dzisiejszych premier, ale skupię się dłużej na jednej. The Weather Station, czyli Tamarze Lindeman, kanadyjskiej […]