premierowy piątek

26 paź

POLIF♀NIA: Neofici neofolku

Dziś tylko kobiety na Polifonii. I wyłącznie płyty warte uwagi, choćby nie zawsze wybitne. A z tą kategorią należałoby się zmierzyć w trzecim wpisie, czyli w sytuacji Adrianne Lenker i jej dwóch opublikowanych w piątek nowych płyt, wydanych w jednym pakiecie: Songs i Instrumentals. To bezwzględnie pozytywny efekt uboczny pandemii – zdolna wokalistka i gitarzystka […]

26 paź

POLIF♀NIA: Ścieżka wojenna

Coś pękło z czwartku na poniedziałek. Skóra cierpnie, jak się słucha Zuzanny Wrońskiej w wersji tak doraźnej i surowej. Ale są to prawdziwe emocje. Wódz z Żoliborza zorientował się, że ma sytuację, którą coraz trudniej przykryć, wyjął więc z zestawu figur najcięższą i wywołał wojnę polsko-polską, której głównym przegranym, bez względu na dalszy rozwój wypadków, […]

23 paź

[tutaj wstaw hasło z wczorajszego transparentu]

Robi się znajomo. Offline to można dziś mieć najwyżej protest przeciwko barbarzyńskiej i czysto politycznej decyzji Trybunału Konstytucyjnego, ewentualnie jeszcze uśmiechniętą Kaję Godek bez maseczki, w obstawie panów, o których nie wolno mówić, że sponsoruje ich reżim Putina. Wydarzenia koncertowe w najbliższych dniach – niestety głównie online. Na przykład Billie Eilish na sobotę zapowiada wielki […]

20 paź

Początek zepsucia

To jedna z moich ulubionych muzycznych historii i wydarzyła się mniej więcej 60 lat temu, więc dziś symbolicznie można świętować. W Nashville trwały sesje nagraniowe kolejnej piosenki Marty’ego Robbinsa, 35-letniego wówczas piosenkarza country (i rajdowca). W utworze, zatytułowanym Don’t Worry, partię gitary graną przez Grady’ego Martina, zarejestrowano przez uszkodzony kanał w konsolecie. Wyszedł charczący, zniekształcony […]

16 paź

Naj od lat, czyli premiery tygodnia

Co my tu dzisiaj mamy? Zaskakująco udaną epkę Jamesa Blake’a po kilku chudszych latach. Kasetę Kali Malone pokazującą brudnopisy jej organowych kompozycji ze świetnego The Sacrificial Code (ale chyba sprzedaną w limitowanym nakłądzie na pniu). Publikację – po długich latach – albumu Renaty Lewandowskiej Dotyk, zarejestrowanego pod koniec lat 70., a wydanego wspólnie przez The […]

9 paź

Odkrycie tygodnia (plus lista premier)

Dziś na drugą nóżkę po wczorajszym Bon Jovi. Bo nie było w tym roku bardziej inspirującego artystów wydarzenia niż manifestacje Black Lives Matter. Wraca też Tulsa. Miasto w Oklahomie, które znalazło się w centrum martyrologii czarnej społeczności w USA (masakra z roku 1921), do czego z kolei ostatnio odnosiły się mocno przerysowane seriale – Watchmen, […]

29 wrz

Słuchacz pilnie potrzebny

Często wracam tu do problemu inflacji artystów. Dokładniej – muzyków. Żartując przy okazji, że zabraknie w końcu zwykłych słuchaczy. Już teraz takich zupełnie zwykłych, niechwytających za żaden instrument w czasach łatwej dostępności urządzeń do grania, trzeba pilnie szukać. I doceniać, bo jak ich zabraknie, to nie będzie komu słuchać (sytuację rozwiązałyby farmy sztucznej inteligencji klikającej […]

28 wrz

Frontman sam w studiu

W weekend (dla odmiany) słuchałem płyt. W tym zaległego Declana McKenny – młodego brytyjskiego wokalisty z całkiem niezłym repertuarem, opartym na wzorcach w stylu Bowiego, Queen, ale też fali Britpopu z lat 90. Płyta Zeros rokowałaby świetnie, gdyby tylko dało się jej słuchać. Niestety, jest późną ofiarą loudness war – czyli odbierającej nagraniom dynamikę, zniekształcającej […]

26 wrz

Apokalipsa Sufjana [podsumowanie dwóch tygodni]

Dawno nie dostałem tylu pytań o to, jak mi się podoba dany album. Czego nie odbieram jako zainteresowania moim zdaniem, tylko jednak konfuzją, w jaką wprowadza słuchanie The Ascension, najnowszego albumu Sufjana Stevensa. W czasach nadpodaży wielgachnych albumów stworzonych z dużą dokładnością i jeszcze większą ambicją takie zmieszanie i niezdecydowanie to najpewniej właściwa reakcja – […]

25 wrz

To nie jest wojna, oni tak tylko pogują

Przebierałem sobie właśnie wśród premier tygodnia, zastanawiając się, czy opisać organową Annę von Hausswolff, czy wydającego niezłą płytę po dłuższej przerwie Sufjana Stevensa. A może jednak legendarnych Public Enemy? Każda z tych płyt na swój sposób warta jest uwagi i wzmianki, ale siłą w ten tłum wpadło pięciu rosłych dżentelmenów (podających się za klasę robotniczą, […]