różności

15 mar

Recepta na minimazal

Nowy album Artura Maćkowiaka to prawdopodobnie najbardziej instant-classicowa płyta (nie myślałem, że kiedyś będę używał takiego określenia, właściwie komplementu), jaka w tym roku wychodzi poza wytwórnią Instant Classic. Nie wiem, czy pisać to jako lekki zarzut pod adresem IC (że nie wydali), czy pod adresem samego artysty, którego łączy z IC wiele – przede wszystkim […]

15 mar

Nie do końca, a nawet w ogóle

Wyczuwam jakieś niezdecydowanie u wszystkich stron przedsięwzięcia, w ramach którego Czesław Śpiewa gra i śpiewa z orkiestrą muzyki dawnej Arte dei Suonatori poezje Michała Zabłockiego. Pewność przynosi tylko tytuł wydawnictwa: Czesław Śpiewa & Arte dei Suonatori, który jasno sygnalizuje, że głównym celem tego połączenia sił przez zespół sympatycznego Czesława Mozila i utytułowaną poznańską grupę musiało […]

14 mar

Powieści w wydaniu piosenkowym

Z dedykacją dla tych, którzy sądzą, że ocenianie płyty z muzyką jest zajęciem na godzinkę, góra dwie. Nowy album Sun Kil Moon to 130 minut i objętościowo jest potężną (na jakieś 100 tysięcy znaków), pełną dygresji, postmodernistyczną opowieścią. Nowa płyta dawno niesłyszanych The Magnetic Fields to 150 minut i jest z kolei pisaną piosenkami (rok […]

9 mar

7 całkiem legalnych psychodelików

Ćwierćtonowość. Prymitywizm. Garaż. Afryka. Fuzz. Hipnoza. Okultyzm. Matematyka. Błoto. Wóz drabiniasty. Plus cuda, bo płytę, którą tu opisuję pod numerem trzy, usłyszałem po raz pierwszy na antenie Tok FM (audycja „Między słowami”), co wydaje mi się przypadkiem wartym odnotowania. Dziś w ramach remanentu psychodelicy rocka w siedmiu odmianach. Kolejność alfabetyczna, a oceny momentami w skali […]

6 mar

Heroina pamięci

Po poprzednim wpisie rozgorzała (oczywiście na Facebooku) dyskusja na temat Trainspotting. Kino jest w końcu najważniejszą ze sztuk, co zresztą widać przy okazji na najnowszym OLiS-ie, gdzie trzy z czterech najlepiej sprzedających się płyt zawierają muzykę filmową, czyli są ciągnięte przez filmy, kolejno: Ciemniejszą stronę Greya, ostatnią Bridget Jones i La La Land. Nie zdążyłem […]

2 mar

Styl pijanego mistrza

Pisałem już o tym w papierowej „Polityce”, ale na papierze nie da się wklejać ruchomych obrazków, więc powtórzę tutaj: David Longstreth na nowym albumie Dirty Projectors jest trochę jak ten słynny arabski wojownik z filmu Poszukiwacze zaginionej Arki. Wywija, popisuje się, wkłada w to całe serce i kombinuje niemożebnie, przy dość niewielkiej efektywności i rosnącym […]

27 lut

Hej, PJ!

Na Off Festival (jak właśnie ogłoszono) przyjedzie PJ Harvey. A to rodzaj wykonawczyni, która jest na tej imprezie i mile widziana, i bardzo potrzebna. Sam cieszę się tym bardziej, że jakoś nie miałem do jej występów szczęścia, więc pozostaje bohaterką najlepszego koncertu, jak widziałem na żywo, ale tylko w streamingu (zeszłoroczny Open’er) i bohaterką najbardziej […]

27 lut

DJ Odwilż i jego ulubione przeboje

Wyobraźmy sobie, że jest rok 1957. Właściwie nietrudno to sobie wyobrazić. Oscary w sześciu kategoriach zdobył właśnie film, który – niczym w tytułowej Retrotopii opisywanej przez Zygmunta Baumana w pożegnalnej książce (polecam tekst w środowej „Polityce”) – próbuje uleczyć dzisiejszy brak perspektyw i niepewność hollywoodzkimi marzeniami z drugiej ręki i atmosferą świata, który wydaje się […]

24 lut

Kto dostanie Oscara za muzykę?

Miłośnicy filmu łudzą się wciąż, że najważniejszymi elementami sztuki filmowej w roku 2016 były praca kamer, kunszt aktorski czy pomysły reżyserów. Otóż obejrzałem dużą część zeszłorocznego urobku filmowego i – jako specjalista od muzyki – mogę szczerze uznać go za wyjątkową mizerię. Najlepszym w mojej opinii filmem roku – prawdziwym, emocjonującym i zaskakującym – okazał […]

22 lut

Czego dowiedziałem się wczoraj o polszczyźnie [brzydkie wyrazy]

Wczoraj w Pałacu Prezydenckim odbyła się doroczna gala Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego, a podczas niej – pokazowa lekcja o języku ojczystym, której bohaterami byli mniej popularny poeta Wojciech Wencel (laureat nagrody Zasłużony dla Polszczyzny – przy votum separatum wybitnych językoznawców*) i bardziej popularny raper Tadek, występujący tu jako Tadeusz Polkowski. Pierwszy bronił rymów, romantyzmu i […]