Marianne Faithfull

4 maj

Poezja na ustawieniach fabrycznych

To akurat każdy Polak sobie potrafi wyobrazić. Na przykład Halina Frąckowiak czyta wiersze Słowackiego i Mickiewicza (może lepszą analogią byłaby Karin Stanek albo Helena Majdaniec, ale nie żyją), a Józef Skrzek gra na syntezatorach. Niemożliwe? Przeciwnie. Podczas gdy świat wydaje się odkrywać muzyczny potencjał poezji romantycznej przy okazji albumu Marianne Faithfull i Warrena Ellisa, my, […]

2 lis

Śniadanie jem na kolację

Pan Witold pisze do mnie, że aby wysłuchać tych wszystkich premier tygodnia, należy wytrzymać cały tydzień bez snu czy jedzenia i non-stop słuchać. Odpowiem osobno, bo przy piątku warto się nad tym pochylić. Hm, kto nigdy nie jadł słuchając? Znakomita opcja, polecam – jedna z nielicznych rzeczy, które w słuchaniu naprawdę nie przeszkadzają – chyba że […]

7 paź

Co do słuchania na weekend?

Zła informacja jest taka, że nie będzie The Rolling Stones. Emeryci nas strollowali. Najpierw zapowiedzieli, że coś się wydarzy o 15.00 w czwartek, więc świat już sobie zaczął wyobrażać płytę niespodziankę, krytycy czekali przy maszynach do pisania (bo twórczość RS to opisują raczej ci starsi), a TVN24 zaczął nawet specjalny program. Jeszcze trochę, a zaczęłyby […]

31 gru

2×14 płyt roku 2014: świat

To już finał remanentów – roczne zestawienie moich ulubionych płyt ze świata. Jak każde – nie jest z pewnością wolne od pominięć, ale za to odzwierciedla z grubsza to, co działo się na tym blogu przez ostatnie miesiące. Kilka płyt doceniłem mocniej na koniec roku, jedną (Angles 9) odkryłem dzięki uwagom i komentarzom w okresie […]

2 paź

Starsza pani musi… błysnąć?

Jeśli 67-latka na okładce płyty zmiękcza swój bliski portret nie tylko z pomocą photoshopa, ale też wydmuchiwanego gęsto dymu tytoniowego, to zapewne musi to być Marianne Faithfull. Tych, którzy bardzo dawno jej nie słyszeli, uprzedzam: śpiewa dziś w rejestrach Marka E. Smitha, a może i Ozzy’ego Osbourne’a. A momentami mogłaby prawie niezauważona zastąpić Davida Tibeta […]

27 gru

Najbrzydsze okładki roku

KAMILA KLIMCZAK „Rysy na życiorysie” (MTJ) Nie to, żebym miał coś przeciwko Kamili Klimczak (chociaż Piwnica pod Baranami działa na mnie trochę jak Płachta na Byka), ale jest tak brzydko, że (tu zacytuję niepopularnego ostatnio i też słabo na mnie działającego klasyka) pękają oczy.