Płyty wg ocen

7 mar

Wynik działania Eda Sheerana

To będzie krótkie rozszyfrowanie, choć bohater może się wydać nieco dziwny na Polifonii. Ale (1) powszechnie wiadomo, że Ed Sheeran jest artystą popularnym, (2) sprzedaje się tak dobrze, że w ramach promocji płyty założyli mu nawet specjalny pop-up store w Warszawie, (3) słuchają go dzieciaki, a sam mam dzieci. A poza tym zabawnie było obserwować, […]

6 mar

Heroina pamięci

Po poprzednim wpisie rozgorzała (oczywiście na Facebooku) dyskusja na temat Trainspotting. Kino jest w końcu najważniejszą ze sztuk, co zresztą widać przy okazji na najnowszym OLiS-ie, gdzie trzy z czterech najlepiej sprzedających się płyt zawierają muzykę filmową, czyli są ciągnięte przez filmy, kolejno: Ciemniejszą stronę Greya, ostatnią Bridget Jones i La La Land. Nie zdążyłem […]

3 mar

Wybierz życie, gnicie i spłacanie hipoteki

Waham się, czy polecać komukolwiek albumy angielskiego duetu Sleaford Mods – robotniczego, lewicowego (wokalista był nawet członkiem Partii Pracy, ale zawieszono go, gdy obraził ich posła na Twitterze) i momentami nieprzyjemnego. Mam opory przed tym, by zachwalać niewyparzony język, obnoszenie się z łobuzersko-lumpiarskim stylem i specyficzną pozę sceniczną, w myśl której Andrew Fearn (ten bardziej […]

2 mar

Styl pijanego mistrza

Pisałem już o tym w papierowej „Polityce”, ale na papierze nie da się wklejać ruchomych obrazków, więc powtórzę tutaj: David Longstreth na nowym albumie Dirty Projectors jest trochę jak ten słynny arabski wojownik z filmu Poszukiwacze zaginionej Arki. Wywija, popisuje się, wkłada w to całe serce i kombinuje niemożebnie, przy dość niewielkiej efektywności i rosnącym […]

27 lut

Hej, PJ!

Na Off Festival (jak właśnie ogłoszono) przyjedzie PJ Harvey. A to rodzaj wykonawczyni, która jest na tej imprezie i mile widziana, i bardzo potrzebna. Sam cieszę się tym bardziej, że jakoś nie miałem do jej występów szczęścia, więc pozostaje bohaterką najlepszego koncertu, jak widziałem na żywo, ale tylko w streamingu (zeszłoroczny Open’er) i bohaterką najbardziej […]

24 lut

Kto dostanie Oscara za muzykę?

Miłośnicy filmu łudzą się wciąż, że najważniejszymi elementami sztuki filmowej w roku 2016 były praca kamer, kunszt aktorski czy pomysły reżyserów. Otóż obejrzałem dużą część zeszłorocznego urobku filmowego i – jako specjalista od muzyki – mogę szczerze uznać go za wyjątkową mizerię. Najlepszym w mojej opinii filmem roku – prawdziwym, emocjonującym i zaskakującym – okazał […]

22 lut

Czego dowiedziałem się wczoraj o polszczyźnie [brzydkie wyrazy]

Wczoraj w Pałacu Prezydenckim odbyła się doroczna gala Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego, a podczas niej – pokazowa lekcja o języku ojczystym, której bohaterami byli mniej popularny poeta Wojciech Wencel (laureat nagrody Zasłużony dla Polszczyzny – przy votum separatum wybitnych językoznawców*) i bardziej popularny raper Tadek, występujący tu jako Tadeusz Polkowski. Pierwszy bronił rymów, romantyzmu i […]

21 lut

Jak odkryłem, że jestem dataistą

Na poważnie rzuciłem wczoraj na Facebooku uwagę o tym, że liczba interesujących premier urosła już w lutym tak szybko, że trzeba wybierać: słuchać nowych czy pisać o tych już przesłuchanych. Tymczasem mój arkusz styczniowy pęcznieje od uwag i cyferek, a wciąż jeszcze sporo w nim pustych miejsc. Obserwuję u siebie początki dataizmu – zamiast samemu […]

20 lut

Siłowanie się z Kraftwerkiem

Historia pierwszych płyt Kraftwerk jest dość powszechnie znana. Prezentowały zespół w stadium embrionalnym, w dobie rozwichrzonych eksperymentów z formą, a właściwie przed transformacją ludzi w roboty i odnalezieniem ostatecznego, czysto elektronicznego brzmienia. Zostały więc po latach poddane sprytnej próbie usunięcia z dyskografii – oficjalnych reedycji nie ma. Grupa uparcie (choćby w zestawie The Catalogue) trzyma […]

15 lut

Stereolove

Tak samo jak dość toporne byłyby całe te anglosaskie walentynki bez paru francuskich akcentów, tak potrzeba nam kogoś, kto przekłada to, czego się nauczył od ważnych kompozytorów, na muzykę lekką, łatwą i przyjemną. Dlatego tak bardzo żal Stereolab, którzy coś takiego właśnie robili z nieprawdopodobną zręcznością. Kraj patafizyki i miłości, Viana i Gainsbourga, kraj Pierre’a […]