Zeitkratzer

5 sty

Zacznijmy od tego, że to nie brzmi jak jakaś kuratorska kalkulacja, tylko efekt miłości. Choć na pozór nie jest to oczywiste: jeden z najlepszych europejskich zespołów muzyki współczesnej bierze się tu w końcu za amerykańskie klasyki. Nie byłem na premierowym koncercie na festiwalu Sacrum Profanum i teraz jeszcze bardziej żałuję. Bo płyta The Shape of […]

22 wrz

6 płyt, których warto posłuchać w tym tygodniu

Chętnie podrzucę 13 albo 14 płyt, których warto posłuchać w ten weekend, ale dajcie mi ze dwa tygodnie. A, nie ma dwóch tygodni? Za tydzień lista premier jeszcze dłuższa? W takim razie musi wystarczyć to, co jest, kilka wskazań – okropnie niekompletnych, ale obiecuję, że wartych chwili uwagi. W dodatku poniższa szóstka będzie – z […]

17 wrz

Kto już nie potrzebuje syntezatora?

Sacrum Profanum kończy się właśnie dwudniową prezentacją opery Alka Nowaka do libretta Olgi Tokarczuk ahat ilī – Siostra bogów. Akcent mocny – i dla autorki, która w tym roku ma dublet adaptacji tego samego tekstu (Anna Inn w grobowcach świata) po komiksowym Ja, Nina Szubur, i dla kompozytora, który też zalicza w tym roku swoisty […]

20 lut

Siłowanie się z Kraftwerkiem

Historia pierwszych płyt Kraftwerk jest dość powszechnie znana. Prezentowały zespół w stadium embrionalnym, w dobie rozwichrzonych eksperymentów z formą, a właściwie przed transformacją ludzi w roboty i odnalezieniem ostatecznego, czysto elektronicznego brzmienia. Zostały więc po latach poddane sprytnej próbie usunięcia z dyskografii – oficjalnych reedycji nie ma. Grupa uparcie (choćby w zestawie The Catalogue) trzyma […]

27 gru

10 płyt ostatniej szansy

Pora na podsumowania roku – także na Polifonii. Jak zwykle cykl wpisów przypominających to, co najlepsze i najciekawsze, poprzedzi mały remanent służący choćby skrótowemu odnotowaniu różnych wydawnictw, których recenzje z jakichś względów nie pojawiły się wcześniej na blogu, choć powinny. Dziś w kolejności alfabetycznej: James Ferraro, Flanger, Jennylee, Julia Kent, Heather Leigh, Mind Over Mirrors, […]

18 wrz

Co jeszcze może orkiestra?

W praktyce może oczywiście mnóstwo zepsuć. Proszę sobie przypomnieć słowa Charlesa Hazlewooda ze wstępu do koncertu Sinfonietty Cracovii ze Squarepusherem: w wydaniu fusion może po prostu służyć do grania tych długich dźwięków w tle, może się przełączyć w tryb „tata w dyskotece”, albo wypełnić smyczkami część intro lub outro, gdy zespół rockowy wychodzi na papierosa. […]

28 mar

PRES-ent

Bohdana Mazurka po raz pierwszy usłyszałem w serii o Panu Kleksie. Tyle że wtedy wiedziałem, kto to Kleks, ale nie za bardzo wiedziałem, kto to Mazurek. Początek normalny w tamtych czasach – polska telewizja i filmy lat 80. pełne były muzyki eksperymentalnej. Dlaczego więc nie miałaby się pojawić na przykład w schyłkowym peerelowskim filmie „Pan […]

44 płyty roku 2020 – świat

Kształt jazzu, który doszedł