30 wrz Inauguracja na węgierską nutę Tradycją La Folle Journée jest, że dni w środku tygodnia są luźniejsze, dopiero w weekend jest prawdziwe szaleństwo. Piątek więc jeszcze ma stosunkowo mało koncertów, a w czwartek odbyła się tylko inauguracja, z programem zgodnym też z inną tradycją: łączącym różne stylistyki, poważną z popularniejszą. Na scenie siedziała więc Sinfonia Varsovia, a z boku czekał […]
26 wrz Jesienna końcówka Nadrobię jeszcze zaległość i opiszę parę ostatnich koncertów Warszawskiej Jesieni, która w sobotę szczęśliwie i efektownie się zakończyła. A jeszcze parę razy po drodze nawiązano do trudnego tematu: muzyka jako komentarz do rzeczywistości społecznej i politycznej. W piątek w Studiu im. Lutosławskiego nawiązywano raczej do codzienności. Grał zespół MusikFabrik; za pulpitem stanął niespodzianie Diego Masson, ten […]
23 wrz Stockhausen i duch Kagla Z reakcji publiczności na dzisiejsze trzy pod rząd koncerty w Soho Factory wynika, że to jest właśnie taka Warszawska Jesień, jaką różne tygrysy lubią najbardziej. Cóż – Stockhausen to już klasyka, żal, że więcej nic nie napisze, ale jeszcze tyle jego muzyki nie znamy – a w ostatnich latach życia był wyjątkowo płodny i byłby […]
19 wrz To trzeba było zrobić Za Brygadą śmierci Pendereckiego ciągnęła się zła sława. Powstałe w 1963 r. na zamówienie Polskiego Radia słuchowisko – bo tak trzeba określić tę formę – nigdy, do dziś, nie zostało na antenie odtworzone. Odbyło się jego wykonanie koncertowe, z recytującym na żywo Tadeuszem Łomnickim na tle warstwy taśmy i z barwnymi światłami. Oczywiście w tej formie nie miało to sensu […]
17 wrz Dobrymi intencjami… …muzyka pisana. Że co? Że piekło wybrukowane? Hm… też. Ale właśnie muzyka jako, jak to się w dawno na szczęście minionej epoce mawiano, sztuka zaangażowana, jest tematem tegorocznej Warszawskiej Jesieni. I od razu pierwszego dnia intensywnie weszliśmy w temat. Podobało mi się uczczenie pamięci Henryka Mikołaja Góreckiego nie którymś z powszechnie znanych utworów, ale młodzieńczym, […]
16 wrz Pa pa, Sacrum Profanum Rano ruszam już do Warszawy, więc ten wieczór był moim ostatnim na tym festiwalu. Festiwalu bardzo ciekawym, w ramach którego można było uzyskać szersze spojrzenie na kolejny pejzaż muzyczny – fragment pejzażu amerykańskiego. Choć i polskie elementy przecież były. Usłyszałam więc cztery utwory z serii Made in Poland – Miłosz Sounds. Dzisiejszy, Aforyzmy na Miłosza […]
14 wrz Wieczór mocnej muzyki David Lang – jeszcze inne oblicze… czego? Przecież, u licha, żadnego minimalizmu. Jak już zresztą ustaliliśmy, minimalizmu nie ma. Nie jest to też muzyka repetycyjna – rytmy, które w niej słychać, nie są powtórzeniami, są nieregularne jak u Strawińskiego (znów ten Igor zza węgła wygląda, a że ja kocham Igora miłością wielką, to tylko się […]
13 wrz Nie ma minimalizmu Pierwszy zestaw dwóch koncertów jednego dnia na Sacrum Profanum. I już widać, jak niemądrym i mylącym terminem jest minimalizm, a nawet muzyka repetycyjna. Ta muzyka jest po prostu jak życie, rozgrywające się zawsze z rytmami w tle, bo rytm jest właśnie życiem, czymś absolutnie naturalnym. Na tym tle rozwijają się elementy, które bywają powtarzalne bardziej […]
12 wrz Reich w hucie 11 września – data znamienna, więc na koncercie inauguracyjnym Sacrum Profanum wciąż były do niej aluzje, jeśli nie programowe, to wizualne. Doczepione niestety, ale tak po prostu wyszło. W każdym razie festiwal znów rozpoczął się z przytupem i znów innym. Przed pierwszą uderzeniową dawką Reicha jeszcze Dwa wiersze Miłosza Pawła Mykietyna. Ostatnio co i rusz […]
10 wrz Czy Penderecki tworzył noise? W sensie dosłownym oczywiście tak – w jego młodzieńczych utworach jest wiele szumów i hałasów. Angielski termin noise po polsku może być określany i jako jedno, i jako drugie, ale ostatnio ubawiło mnie, kiedy przeprowadzający wywiad z Greenwoodem użył określenia „biały hałas”, podczas gdy white noise to termin akustyczny, który po polsku brzmi: szum biały. Ale noise […]
